Mishandeling

Deze CAP is ontworpen om cliënten die mogelijks misbruikt of verwaarloosd worden te identificeren. Verder wil deze CAP ook een leidraad zijn bij het bepalen van de te treffen maatregelen. In sommige landen of gemeenschappen is het verplicht dergelijke gevallen aan te geven.

Mishandeling kan zowel misbruik als verwaarlozing betekenen. Terwijl het in sommige gevallen de bedoeling is om iemand opzettelijk te doen lijden, kan het in andere gevallen een ongewild gevolg zijn van onvoldoende kennis, zwakheid, depressie, burn-out of onoplettendheid van de kant van de zorgverlener.

Er kunnen vier belangrijke vormen van mishandeling onderscheiden worden:

• Lichamelijke mishandeling:

Iemand lichamelijk pijn doen of lichamelijke verwondingen toebrengen; ook iemand seksueel lastigvallen.

• Psychische mishandeling:

Iemand mentaal pijnigen, vernederen of intimideren.

• Verwaarlozing:

Een zorgverlenende taak niet vervullen, bv. weigeren eten te geven, weigeren de cliënt te verzorgen, de cliënt in de steek laten.

• Financieel misbruik:

Onterecht of op een illegale manier van fondsen of activa gebruik maken.

Het is absoluut noodzakelijk om op duidelijke tekenen van mishandeling te reageren. Cliënten die mishandeld worden lopen een direct risico op verwondingen of andere ernstige gezondheidsproblemen. Bovendien beïnvloedt mishandeling ook andere aspecten van het leven, zoals het psychische welzijn, de sociale participatie en betrokkenheid. Een aanhoudend probleem is, zelfs nadat de mishandeling gestopt is, het risico op een posttraumatisch stresssyndroom (met ernstige psychiatrische symptomen zoals een zware depressie en zelfmoordneigingen).