Het Resident Assessment Instrument (RAI) werd op het einde van de jaren 1980 in de Verenigde Staten ontwikkeld als een beoordelingsinstrument om de gezondheidssituatie van ouderen in instellingen op een gestandaardiseerde en gestructureerde manier in beeld te brengen met als doel een hoogkwalitatieve zorgplanning en kwaliteitsmonitoring te realiseren. Nadien werden ook voor andere zorgsectoren RAI-instrumenten ontwikkeld.

Chronisch ziek of afhankelijk zijn veronderstelt immers dat men beroep kan doen op diensten in verschillende zorgsettings op hetzelfde moment of op al dan niet opeenvolgende tijdstippen. Om tegemoet te komen aan de integratie van deze verschillende diensten werden in april 2005 na een complex herstructureringsproces de nieuwe interRAI-versies of interRAI-beoordelingsinstrumenten (Integrated Suite of Assessment Instruments), die beter op mekaar afgestemd zijn, door InterRAI vrijgegeven.

De interRAI-beoordelingsinstrumenten (Minimum Data Set, MDS) helpen de zorgverleners in verschillende zorgsettings (rust- en verzorgingstehuizen, thuiszorgorganisaties, ...) om aan de hand van gestructureerde items informatie te verzamelen over de zorgbehoeften en de sterke kanten van de cliënt.

Elk interRAI-beoordelingsinstrument (LTCF, Home Care, ...) bestaat dus uit een vragenlijst onderverdeeld in een twintigtal hoofdstukken zoals persoonlijke gegevens, stemming en gedrag, psychosociaal welzijn, continentie, ziektebeelden, gezondheidstoestand, geneesmiddelen enz... De beoordelingsinstrumenten stellen de zorgverleners in staat het functioneren, de gezondheid, de sociale steun en het gebruik van diensten van de cliënt te beoordelen.

Uit de antwoorden op deze vragen worden resultaten berekend volgens internationaal gevalideerde algoritmes. Voorbeelden van dergelijke resultaten zijn CAP's (Clinical Assessment Protocol of Klinisch Analyseprotocol) en zorgschalen.

Bepaalde aspecten van de vragen fungeren dus als triggers en koppelen de beoordelingsgegevens aan het basisprobleem dat in een CAP (Clinical Assessment Protocol of Klinisch Analyseprotocol) uiteengezet wordt. Deze "CAP-triggers" zijn geselecteerd om cliënten te identificeren die baat kunnen hebben bij de zorg die in één van de vele probleemgebieden aan de orde komt in de CAP’s. De zorgdoelen in de verschillende CAP’s variëren en omvatten de mogelijkheid een probleem op te lossen, gevaar voor achteruitgang van de gezondheid te verminderen of een klimaat voor verbetering te scheppen. Elke CAP bevat richtlijnen om de relevante, onderliggende toestanden te analyseren om daarna de zorgverleners toe te laten op een flexibele en autonome manier een holistische en hoogkwalitatieve zorgplanning te realiseren.

De ontwikkelde zorgschalen zijn beknopte beoordelingen van een cliënt over een bepaalde periode.

Het betrekken van deze schalen vanuit de interRAI-beoordelingsinstrumenten (MDS) en het werken over verschillende zorgsettings heen is een belangrijk voordeel omdat:

• door de informatiedoorstroming geen extra gegevens hoeven te worden verzameld,
• de uitkomsten voor alle cliënten bekend zijn (en niet alleen voor een specifieke onderzoeksgroep),
• de uitkomsten door de tijd heen altijd beschikbaar zijn en
• dat cliëntengroepen gemakkelijk onderling kunnen worden vergeleken.